این جملات طلایی را هرروز به کودکتان بگویید!
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۱۵۰۲
گروه سلامت خبرگزاری فارس: چرا خانه را بهم ریختی؟ وسائلت را جمع کن! چرا این کار را کردی؟! کفش‌هایت کجاست؟ سوار ماشین شو!.دندان‌هایت را مسواک بزن و...اینها عبارت‌ها و جمله‌های بسیاری هستند که پدرها و مادرها هر روز به کودکان خود می‌گویند تا به اصطلاح آنها را تربیت کنند.
کودکان چون تجربه بزرگترها را ندارند سعی دارند مدام آزمون و خطا کنند و در این مسیر اشتباهات مختلفی را مرتکب شده و نتیجه آن بالا رفتن داد و بیداد پدر و مادر و بعضا خراب کاری اوضاع و احوال خانه را به دنبال دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این میان و در بین دنیای پر فراز و نشیب کودکی اگر با نگاه واقع بینانه و بیان کلمات هوشمندانه با فرزندانمان برخورد کنیم می‌توانیم شاهد رشد روزافزون روحی و روانی آنها بوده و قدم‌های مثبتی در مسیر تربیت صحیحی دلبندانمان برداریم.
آنچه در ادامه این گزارش می‌آید بیان جملات مهم و راهبردی در مواجه با فرزندانمان است که می‌تواند اثرات بسیار سودمندی در مسیر زندگی و تربیت آنها داشته باشد.
۱- تو مهربانی
گاهی اوقات گفتن «تو مهربانی» می‌تواند به حقیقت تبدیل شود. والدین باید تلاش کنند فرزندانشان کاری مهربانانه انجام دهند و آن را درک کنند. یادآوری مهربان بودن کودکان به آنها راهی بسیار قدرتمند برای کمک به تبدیل شدن آنها به بزرگسالانی سالم از لحاظ احساسی و روحی است. علاوه بر اینها تشویق آنها برای مهربان بودن با خود، منجر به مهربانی آنها با دیگران نیز خواهد شد.
۲- لطفا و ممنونم!
برای دریافت احترام باید احترام بگذارید. اینکه رفتار مناسب را برای کودکان مدلسازی کنید بسیار اهمیت دارد.در ابتدای هر درخواستی مانند اینکه از کودکتان بخواهد فلان کار را انجام دهد کلمه لطفا بگذارید و در پایان هر کاری که برای شما انجام می دهد با کلمه «ممنونم» سپاسگزارش باشید.با این کار شما سپاسگزاری را به او آموزش می‌دهید.
۳- متاسفم!
این کلمه ممکن است هر روز استفاده نشود، اما کودکان شما به اینکه وقتی کار اشتباهی می‌کنید از آنها عذر خواهی کنید نیاز دارند. اینکه به فرزندتان بگویید«من متاسفم» به این معناست که حتی بزرگسالان هم باید مسئولیت کارهای اشتباهشان را قبول کنند. اینکه وقتی عصبانی هستید یا کار اشتباهی انجام داده‌اید عذر خواهی کنید باعث ایجاد اعتماد در کودکتان خواهد شد.
۴- تلاش خوبی بود
حتما وقتی فرزندتان واقعا کار مهمی انجام داده این جمله را به او بگویید؛ البته همیشه در نظر داشته باشید که ستایش کودکان می‌تواند به نیازهای فردی هر یک از آنها وابسته باشد و برای هر کودک متفاوت است.
۵- برای داشتنت قدردانم
گفتن اینکه برای داشتن فرزندانتان بسیار قدردان هستید دقیقا به اندازه گفتن دوستت دارم به آنها اهمیت دارد. قدردانی سطح دیگری از دوست داشتن و تشکر بابت داشتن آنها و ارزش دادن به حضورشان را برای کودکان مشخص می‌کند.این سپاس و شکر گذاری به خاطر تولد فرزندان تان و بازگو کردن این موضوع به او باعث ایجاد عزت نفس در کودک شده و مثبت نگری و روحیه مثبت داشتن در فرزندان شما تقویت می‌شود.
۶- روزت چگونه گذشت؟
والدین اغلب با کودکانشان زیاد صحبت می‌کنند اما حرفی که باید بزنند را نمی‌زنند. شما می‌توانید از کودکتان بپرسید روزش چگونه گذشته است و به پاسخ های او گوش دهید؛ حتی اگر پاسخ او به نظر شما ساده لوحانه بوده و شما با آن موافق نیستید باید به آنها نشان دهید که به تجربه‌هایشان احترام می‌گذارید.
همیشه حواستان را در مورد هر حرفی که با شما می‌زند جمع کنید. هیچ وقت در حالی که به صفحه موبایلتان خیره شده‌اید یا سرگرم کار با رایانه خود هستید با فرزندتان صحبت نکنید.
۷- می‌دانم که از پسش بر می‌آیی
اینکه به کودکان اجازه دهید فرصتی برای شکست خوردن داشته باشند یکی از بزرگ ترین هدیه‌هایی است که والدین می‌توانند به فرزندشان هدیه دهند. حل کردن مسائل کوچک کودکانه فرزند شما را برای حل کردن مسائل بزرگ تری که در بزرگسالی با آنها مواجه می‌شوند آماده خواهد کرد.گفتن این جمله طلایی به کودک باعث تقویت اعتماد به نفس و عزت نفس او می شود. کودک با شنیدن این جمله روحیه مضاعف گرفته و به قدرت و توان خود باور پیدا می‌کند و یاد می گیرد باید با تمام وجود در مقابل هر کار و اقدامی فعالیت کند.اینکه به آنها بگویید«می‌دانم که از پسش بر می‌آیی» این پیام را می‌رساند که شما آنها را افرادی با توانایی‌های زیاد می‌دانید.
۸- دوستت دارم
ممکن است گفتن این عبارت برای شما خیلی عادی باشد، اما خیلی از کودکان این عبارت را از والدین خود نمی‌شنوند. گاهی اوقات والدین فکر می‌کنند کارهایی که انجام می‌دهند عشقشان را به فرزندشان نشان می‌دهد، اما کودکان حقیقتا احتیاج دارند که این عبارت را بشنوند. بدانید جملات و بیان شیرین آنها قدرت عجیبی در جذب و ایجاد روحیه و خودباوری دارند.
کلمات می‌توانند تسکین بخش یا دردناک باشند. کودکان احتیاج دارند که در این دنیا احساس امنیت کنند. اینکه به کودکتان بگویید دوستش دارید، باعث می شود حس کند همیشه جایی در این دنیا وجود دارد که کسی به او اهمیت می‌دهد.گفتن جمله «دوستت دارم» به کودکان بسیار خوب است و به او آرامش می‌دهد و او همواره می داند که والدینش برای او ارزش قائل هستند و از یک پشتوانه عاطفی قوی برخوردار است.
۹- اشتباه پیش می‌آید
«اوه! ظرف غذایت ریخت. برو و دو تا دستمال از آشپزخانه بیاور. من به تو کمک می‌کنم تا آن را تمیز کنی.»
دقت کنید! به کودکان خود حتی این عبارت نامناسب کودکان شلخته -نگویید؛ بلکه به آنها بیاموزید اشتباه کردن برای هر کسی پیش می‌آید و اشکالی ندارد. هنگام خطای کودکان به او نشان دهید که «مامان عصبانی نیست.این مساله حل می‌شود. دنیا که تمام نشده است؛ همه آدم‌های بزرگ نیز اشتباه می‌کنند.
۱۰-تعریف کردن از آنها
«تو خیلی خوب پازل حل می‌کنی. تو تکه‌های پازل را خیلی سریع کنار هم چیدی». همین تعاریف بسیار کوچک تاثیر مثبتی روی فکر کودک می‌گذارد. به طور مداوم به آنها یادآوری کنید تا چه اندازه با استعداد و باهوش هستند. این کار باعث می‌شود تا کودکان برای خود ارزش بالایی قائل شوند.
۱۱- شانس دوم بدهید!
«بیا! این اسباب بازی‌ای است که دیروز از تو گرفتم. می‌توانی امروز با آن بازی کنی. به قواعد بازی توجه کن.» دادن شانس دوم به کودک بسیار عالی است؛حتی اگر کودک شما یک روز قوانین را رعایت نکند و به اخطارهای شما گوش ندهد، در روز بعد به او این فرصت را بدهید تا دوباره شانس خود را امتحان کند. به این ترتب به او نشان می‌دهید که مطمئن هستید او از عهده انجام آن بر می‌آید. این مساله، حس اعتماد را در کودکان پرورش می‌دهد.
۱۲- مسوولیت پذیر بودن
«درست است، تو حق داری؛ من اشتباه کردم، اجازه بده تا خطای خود را جبران کنم.» گاهی پیش می‌آید مثلا در بازی، توپ از دست شما می‌افتد؛ اینگونه خطاها این فرصت را به شما می‌دهد تا مسایلی همچون پذیرفتن کارهای خود و درست کردن شرایط را به کودک خود بیاموزید.
این کار، اعتماد به نفس کودک را نیز افزایش می‌دهد. والدین با این کار احساس خویشتن پذیری را به کودک القا می‌کنند.دقت کنید کودکان در سنینی هستند که نیاز دارند بسیاری چیزها را خود تجربه کنند تا حس کنجکاوی آنها مرتفع شود و نتایج این کنجکاوی را خود احساس کنند.
۱۳- اعتماد به کودک
«می‌توانی وقتی دارم ظرف‌ها را می شویم، مراقب خواهر کوچکت باشی؟ » اگر به فرزند بزرگ تر خود مسوولیت‌های این چنینی بدهید و به او بگویید: «من به کسی مثل تو نیاز دارم تا مراقب او باشد»، در واقع حس اعتماد به نفس او را افزایش داده‌اید. در این حالت فرزندان بزرگ تر به خواهر یا بردار کوچک خود آسیب نمی‌رسانند.
می‌توانید فرزند کوچک را داخل گهواره یا روی پتویی روی زمین بگذارید و اجازه دهید فرزند بزرگ تر با اسباب بازی یا نوازش فرزند کوچک تر، او را سرگرم کند. به این ترتیب، علاوه بر افزایش اعتماد به نفس متوجه می‌شود که والدینش به او اعتماد دارند.
۱۴- بی شرط عشق ورزیدن
«مهم نیست چه کاری انجام داده‌ای، هیچ گاه عشق من نسبت به تو تمام نمی‌شود.» کودکان می‌دانند که شما آنها را دوست دارید اما باید درک کنند که این عشق شرایط ندارد؛ هیچ گاه تمام نمی‌شود و بر اساس شرایط تغییر نمی‌کند. اگر کودک شما لامپی را بشکند مسلما می‌ترسد تا آن را با شما مطرح کند؛بنابراین علاقه خود را به او یادآوری کنید تا جرات بیان پیدا کند. این بیان محبت در کودک احساس امنیت و آرامش به وجود می‌آورد.
فرزند شما مهم تر از کارهایی است که انجام می‌دهد و والدین می‌توانند از این شرایط آموزنده برای آموزش فرزندان خود برای تکرار نکردن این کار استفاده کنند.
۱۵- فقط گوش کنید
کارهای کودکان بهتر از صحبت‌های آنها همه چیز را بیان می‌کند. گاهی، کودکان کلمه‌ای را برای حرف‌های خود نمی‌یابند. اگر توضیح مشکلی که با برادر خود پیدا کرده برای کودک شما سخت است، به چشمان او نگاه کنید و به او اجازه دهید حرفش را بزند. گوش کردن به حرف‌های او نشان دهنده علاقه و احترام شماست؛ یعنی شما برای او ارزش قائل هستید و کاملا درک می‌کنید که در شرایط سختی قرار دارد.
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: اعتماد به نفس بزرگ تر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۱۵۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقص‌هایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبت‌های اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته می‌شود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز می‌شود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت.
برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخله‌های آموزشی و رفتاری طولانی مدت می‌توان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز می‌شود که اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.
امیر سالار شریفی، روان‌شناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار می‌کند: اولین افرادی که می‌توانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانواده‌ها هستند.
وی با بیان اینکه خانواده‌ها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، می‌افزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه‌هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.
این آهنگ‌ساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه می‌دهد: به‌طور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا می‌کنند و فقدان انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمی‌گوید، می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.
شریفی عنوان می‌کند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیری‌های حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بی‌تابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازی‌هایی که اقتضای سن فرزندان است، می‌تواند از دیگر نشانه‌های اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.
وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیف‌های گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانه‌های این اختلال را دارا باشد، اضافه می‌کند: هرچه بروز و ظهور نشانه‌ها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیف‌تری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبه‌رو خواهیم بود.
این روان‌شناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانواده‌ها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می‌کند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، می‌توانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمی‌گیرد و این زمان طلایی از دست می‌رود.
شریفی می‌افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون‌های کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباط‌گیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطاف‌پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق می‌افتد که سبب بهبود عملکرد آنها می‌شود، نیاز است با مداخله‌های زودهنگام و اقدامات برنامه‌ریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.
وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می‌کند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمان‌های خصوصی آزمون‌هایی مجازی را در صفحه موتورهای جست‌وجوگر ایجاد کرده‌اند که خانواده‌ها می‌توانند با شرکت در این آزمون‌ها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانه‌های اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.
دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمون‌های مجازی اکتفا کرد، می‌گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگی‌ها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیق‌تر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.
شریفی در خصوص هزینه‌های غربالگری عنوان می‌کند: استفاده از آزمون‌های مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینه‌ای برای خانواده‌ها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانواده‌ها باید هزینه‌ای را پرداخت کنند.
معصومه یزدانی‌پور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمی‌تواند به صورت اختیاری علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می‌کند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانه‌ها مربوط به مسئله‌های عصب شناختی است که باعث می‌شود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.
وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمی‌تواند سبب کنترل نشانه‌های اوتیسم در افراد شود، می‌افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریع‌تر وارد فرایند درمان می‌شود و مراحل آن را طی می‌کند.
این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد به‌ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می‌دهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوت‌های رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اوتیسم باشد.
یزدانی‌پور عنوان می‌کند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به‌هنگام از دست می‌رود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت می‌گیرد.
وی اضافه می‌کند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد هم‌سن و برقراری ارتباط با آنها در قالب کلاس‌های آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر هم‌سن‌وسالان می‌شود، اما به‌طور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست داده‌ایم و باید در صورت تشخیص، مداخله به‌هنگام صورت گیرد.
پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان می‌کند: منظور از مداخله به‌هنگام، برگزاری دوره‌های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و با انجام تمرین‌های درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار می‌شود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.
یزدانی‌پور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می‌شود، صورت می‌گیرد، می‌افزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک می‌شوند و با ارجاع دادن او به متخصص روان‌شناس و روان‌پزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام می‌گیرد.
وی با بیان اینکه مهم‌ترین ابزار روان‌شناس‌ها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می‌کند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا می‌توانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندی‌های فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمون‌های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیص‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت می‌کنیم، منظور مداخله‌های به‌هنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانه‌های این اختلال می‌شود، برای مثال با مداخله زودهنگام می‌توان بیش‌تحریکی و کم‌تحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمی‌توان به صورت کامل شدت نشانه‌های فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.
تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانه‌های این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.
کد خبر 747069
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت